Dag 5, Berastagi- Parapat- Tobameer

Vanuit ons enorm luxe hotel naar het Tobameer. Onderweg stoppen we bij de fruitmarkt. Vele voor ons do bekende vruchten en groenten. Het ziet er mooi uit. Tegelijkertijd een vest gekocht voor een habbekrats omdat op dag1 ik mijn jas had laten liggen in de taxi. Waar we naar toe gaan is het ook niet altijd even warm. De wegen zijn erg hobbelig en met gevaar voor eigen leven rijden de mensen hier door klaar. Ze rijden hier links en dat geeft af en toe wat rare situaties. Pleun heeft zijn tweede buikloop dag te pakken. Het gaat gelukkig beter dan gisteren maar we moeten nog regelmatig stoppen langs de weg. We gebruiken de laatste 2 pillen van Maudi. Op onze eerste stop drinken we een bijzonder lekkere en gezonde thee. Ik heb het recept opgeschreven en een doosje gekocht. We zijn op weg naar het Tobameer. Volgens zeggen de mooiste plek op Sumatra. De reis eiseres vertel hierover de volgende legende. Als je een belofte maakt dan moet je je belofte houden als je dat niet doet dan komen er ongelukken van. Een jongen genaamd Toba had een vis gevangen en de vis vertelde hem dat hij deze 3 dagen moest laten hangen en dan zou hij een verrassing krijgen op de derde dag was de vis een mooi meisje geworden waar hij mee wilde trouwen. Toba moest beloven dat hij nooit iemnad zou vertellen dat zij een vis was geweest. Zij kregen een zoon Samosir.  Op een dag ging Toba uit vissen met zijn zoon en tijdens het vissen werd de vis klaargemaakt. Tijdens het koken viel het kookpotje om en viel al het eten in de prut. Samosir deed het eten terug in het pannetje.Toba werd boos en is in zijn boosheid zei hij 'je bent net als je moeder want vissen houden van vies eten. Bij thuiskomst vertelde Samosir wat er was gebeurd. Zijn moeder werd enorm verdrietig en vertrok met haar zoon de bergen in. Daar heeft zij zo hard gehuild dat er zich een meer vormde. Haar zoon werd veranderd in het eiland, Samsosir, omdat Tobago zijn belofte had verbroken. Een prachtig verhaal. Hoe dan ook het eiland heeft een ' bounty' uitstraling en is erg mooi. Vanaf het plaatsje Parapat worden we opgehaald met de boot van het hotel. Bij aankomst worden we opgewacht door de bediening. Het blijft een beschamend gevoel om deze tengere mensen met de zware koffers te zien lopen.  Het is hun extra inkomen. De reisleidster heeft een masseuse geregeld en nog geen half uur na aankomst wordt ik onder handen genomen en zijn Pleun en Anko aan het zwemmen in een kleine baai en zien een prachtige zonsondergang. In de avond hebben we lekker gegeten. Pleun zelfs een pannenkoek met honing en stroop. Een andere groep had een lokale band geregeld met authentieke Batakmuziek. Vrolijke deuntjes en er wordt nog gedanst door Pleun, Anko, Arhur en Maudi. Een polonaise! Het moet niet gekker worden.